آئین زندگی

آئین زندگی...

لنتی داره ۲۹سالم میشه . البته چند روز دیگه . اگه بگم هنوزم منتظر روزهای رویای هستم بی راه نگفتم . ی همچین امید قرصی تو دلمه . اصلا آدما منتظرن کی بیاد حالشون خوب کنه . جز خود آدم بقیه میان و میرن ی اثری میذارن تو دلت تو روحت اونی که همیشه هست باهامون خودخودمونیم . چیشد این زندگی میام میرم میام میرم اصلا مگه قرار چی بشه همیشه شبو‌ روزا ک داره میگذره زندگیه دیگه . برا ما هم این شکلی دراومده . حالا این وسط یکی هم پیدا میشه باهاش بقیه مسیرمونو ادامه می‌دهیم پیدام نشد فدای سرم . تو ی حالتی ام که نه مجردا حالمو خوب می‌کنه نه تصور متاهلی :)) + نوشته شده در پنجشنبه پنجم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 23:3 توسط آینه  |  آئین زندگی...

هنوز نمی‌دونم چرا چهار ساعت بی وقفه گریه کردم . شاید دلیل اصلیش این بود خورد تو ذوقم . اما ب معجزه ایمان آوردم . روحی همیشه میگه من معجزه زندگیش بودم ب عنوان فرشته کوچولو . زیاد حرفش درک نمی‌کردم تا اینکه امشب مینو بهم نشون داد واقعا ی آدم می‌تونه معجزه زندگی کسی باشه . اصلا ک چی من چرا دارم غصه چیزی میخورم ک نباید بخورم . چرا حتی دلم میسوزه . کم کم دارم از شخصیت خودم ناراضی میشم . ازون امتحان های سخت بود . فکر نمیکردم اینقدر بزرگ شده باشم که اینجوری ... + نوشته شده در یکشنبه هشتم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 2:7 توسط آینه  |  آئین زندگی...

پرونده بسته شد زود تر از چیزی که فکر میکردم . اسمش بذارم شانس یا چی مثلا ؟!بهرحال حداقل فکر کردن بهش حس خوبی میده یعنی ی لذت زودگذر و اینکه باعث میشه کمتر ذهنم سمت جراحی بره . اینم از خاصیت اوشون . حالا شاید بعدها اومدم چیزی نوشتم در موردش . فعلا سکوت کنم بهتر شبیه حباب میمونه .حباب من تویی تووووووو. آئین زندگی...